جشن خردادگان، ششم خرداد

جشن خردادگان، یکی از کهن ترین و زیباترین جشن های ایرانی، هر سال در ششم خرداد ماه برگزار می شود. این جشن باستانی به نام خرداد، امشاسپند پاسبان آب و سرسبزی، گره خورده و نمادی از کمال، پاکی و آبادانی در فرهنگ غنی ایران زمین است.

ششم خرداد، تقویم ایرانیان را با نغمه ای از زندگی و شادمانی پر می کند؛ روزی که جشن خردادگان، میراثی از دوران کهن، برپا می شود. این جشن نه تنها گرامیداشت ماه خرداد است، بلکه پیوندی عمیق با طبیعت، به ویژه آب های زندگی بخش، و مفاهیم والا چون کمال و فرازمندی دارد. در نگاهی عمیق تر به این آیین باشکوه، می توان ردپای اندیشه ها و باورهای نیاکان را یافت که چگونه با احترام به عناصر هستی، ریشه های فرهنگی خود را استوار نگاه می داشتند.

خردادگان چیست؟ مفهوم و زمان برگزاری

جشن خردادگان، از دیرباز در میان جشن های دوازده گانه سال در فرهنگ ایران جایگاهی ویژه داشته است. این آیین باستانی که در ششمین روز از سومین ماه سال خورشیدی، یعنی ششم خرداد، برگزار می شود، به نام امشاسپند «خرداد» مزین است و به پاسداشت کمال، تمامیت و پاسبانی از آب و آبادانی اختصاص یافته است. این هم نامی روز و ماه، از باورهای کهن ایرانی سرچشمه می گیرد که در آن، هر گاه نام روز با نام ماه برابر می شد، آن روز را فرخنده می شمردند و به جشن و سرور می پرداختند.

تعریف جامع خردادگان

خردادگان در معنای بنیادین خود، جشنی است برای تکریم و شکرگزاری از موهبت های الهی، به ویژه آب. ایرانیان باستان، آب را نه تنها مایع حیات، بلکه نمادی از پاکی، زایش و کمال می دانستند. این جشن در واقع فرصتی بود برای تجدید پیمان با طبیعت و یادآوری مسئولیت انسان در حفظ و حراست از منابع حیاتی. آموزه های زرتشتی، خرداد را نه تنها نام یک روز و ماه، بلکه نمادی از شادمانی دل و پاکیزگی تن می دانند و بر این نکته تأکید دارند که باید با چشم نیکو به گیتی نگریست و همواره سپاسگزار اهورامزدا بود، در حالی که آب را نیز به عنوان منبعی مقدس، پاکیزه نگاه داشت.

ششم خرداد: هماهنگی نام روز و ماه

فرخندگی ششم خرداد از آن روست که نام روز (خرداد) با نام ماه (خرداد) یکی می شود. این تطابق، در گاه شماری زرتشتی و باورهای ایران باستان، موجب اعتبار و فرخندگی آن روز می گشت. در این روز، ایرانیان گرد هم می آمدند تا این هم نامی خجسته را جشن بگیرند و با برپایی آیین های خاص، نیایش های خود را به سوی اهورامزدا و امشاسپند خرداد روانه سازند. این سنت، علاوه بر ایجاد همبستگی اجتماعی، به یادآوری ارزش های معنوی و ارتباط انسان با جهان هستی کمک می کرد.

اهمیت آب و آبادانی

آب، در فرهنگ ایرانی و به ویژه در آیین های زرتشتی، عنصری حیاتی و مقدس است. جشن خردادگان نیز بر همین محور استوار است. این جشن یادآور نقش محوری آب در باروری زمین، رشد گیاهان و تداوم زندگی انسان ها و جانوران است. مردمان باستان در این روز، به کنار رودها، چشمه ها و دریاها می رفتند، با آب تن می شستند و با آیین هایی خاص، پاکی آب را ارج می نهادند. این احترام به آب، تنها یک رسم نبود، بلکه فلسفه ای عمیق را در خود داشت: حفظ محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از هستی و رفاه.

معنای خرداد و جایگاه امشاسپند خرداد

واژه خرداد در دل خود مفاهیمی از کمال، رسایی و تمامیت را جای داده است که ریشه های آن به اعماق تاریخ و فلسفه ایران باستان بازمی گردد. این واژه نه تنها نام یک ماه و یک روز در گاه شماری کهن ایرانی است، بلکه به نام یکی از شش امشاسپند بزرگ در دین زرتشتی نیز گره خورده است، موجودات مقدسی که جلوه هایی از ذات اهورامزدا به شمار می روند.

ریشه شناسی واژه خرداد

در زبان اوستایی، ریشه واژه خرداد به صورت «هـَئوروَتات» (Haurvatāt) آمده که به معنای کمال، رسایی، تمامیت و تندرستی است. در زبان پهلوی نیز این واژه به اشکال «خُردات» یا «هُردات» تلفظ می شده و همان مفاهیم اوستایی را در خود حفظ کرده است. این معنای عمیق نشان می دهد که ایرانیان باستان، خرداد را نمادی از آن چیزی می دانستند که به اوج خود رسیده، کامل است و هیچ کم و کاستی ندارد. این مفهوم، فراتر از یک نام، بیانگر آرمانی متعالی برای هستی و زندگی بود.

امشاسپند خرداد: پاسبان آب و زندگی

امشاسپندان، به معنای جاودانان مقدس یا فروغ های جاودان، شش جلوه از ذات اهورامزدا هستند که هر یک به نگهداری و پاسبانی از بخشی از جهان مادی و معنوی گمارده شده اند. در این میان، بانو امشاسپند خرداد، سومین امشاسپند و از فروزه های اهورامزدا به شمار می رود که در اوستای نو، خویشکاری نگهداری از آب ها را در این جهان بر عهده دارد. او یاری دهنده انسان ها در غلبه بر تشنگی است و به همین دلیل، در سنت های کهن، هنگام نوشیدن آب از او به نیکی یاد می شد. این باور، علاوه بر بعد مذهبی، بیانگر اهمیت فراوان آب در زندگی مردمان آن دوران و لزوم قدردانی از آن بوده است.

نقش و خویشکاری امشاسپند خرداد

نقش امشاسپند خرداد تنها به نگهداری آب محدود نمی شود؛ او نمادی از رشد، باروری و تداوم زندگی نیز هست. در متون کهن زرتشتی، از جمله بندهش، آمده است که «خرداد سرور سال ها و ماه ها و روزهاست [یعنی] که او سرور همه است. او را به گیتی، آب خویش است. چنین گوید: هستی، زایش و پرورش همه موجودات مادی جهان از آب است و زمین را نیز آبادانی از اوست…». این تعابیر نشان می دهند که امشاسپند خرداد، تجسمی از نیروی حیات بخش و آبادانی ساز است که با وجود او، زندگی بر روی زمین شکوفا می شود.

خرداد و امرداد: دو بال کمال و جاودانگی

در گات ها، که کهن ترین بخش اوستا و سروده های اشوزرتشت هستند، از خرداد و امرداد (به معنی بی مرگی و جاودانگی) پیوسته در کنار یکدیگر یاد می شود. این دو امشاسپند، دو بال مکمل یکدیگرند که کمال و جاودانگی را به ارمغان می آورند. در اوستای نو نیز، این دو پاسدارنده آب ها و گیاهان هستند و به یاری انسان ها می آیند تا بر تشنگی و گرسنگی غلبه کنند. این پیوند ناگسستنی، تصویری از هماهنگی و تکمیل کنندگی را ارائه می دهد؛ آب و گیاه (نمادهای خرداد و امرداد) برای تداوم زندگی ضروری هستند و بدون یکی، دیگری کامل نخواهد بود. یسنا، هات ۴۷، نیز به زیبایی این مفهوم را بیان می کند: «اهورامزدا رسایی خرداد و جاودانگی امرداد را به کسی خواهد بخشید که اندیشه و گفتار و کردارش برابر آیین راستی است.» این بیت، گویای آن است که کمال و جاودانگی، پاداش زندگی ای است که بر پایه راستی و پاکی بنا شده باشد.

تاریخچه و پیشینه جشن خردادگان

جشن خردادگان نه تنها یک رویداد تقویمی، بلکه گواهی است بر قدمت و غنای فرهنگ ایرانی. ریشه های این جشن به دوران های بسیار کهن ایران باستان بازمی گردد، زمانی که ارتباط انسان با طبیعت و عناصر بنیادین هستی، محور اصلی باورها و آیین ها بود. این جشن، در طول سده ها، در متون تاریخی و ادبی ایران، بازتاب های گوناگونی یافته و اهمیت فرهنگی و مذهبی خود را حفظ کرده است.

قدمت جشن

تاریخ نگاران و محققان بر این باورند که جشن خردادگان، مانند بسیاری از جشن های ایرانی، از دوران پیش از زرتشت، در میان مردمان فلات ایران رواج داشته است. با ظهور زرتشت و شکل گیری دین زرتشتی، این جشن ها با مفاهیم و آموزه های جدید تلفیق شده و رنگ و بوی مذهبی نیز به خود گرفتند، اما ریشه های باستانی و پیوندشان با طبیعت دست نخورده باقی ماند. این جشن یکی از معدود جشن هایی است که هم در گاه شماری زرتشتی و هم در تقویم رسمی ایران (در برخی دوره ها) مورد توجه قرار گرفته است.

جشن خردادگان در متون تاریخی و ادبی

بررسی متون کهن فارسی، عمق ریشه های جشن خردادگان را آشکار می سازد.

برهان قاطع

«برهان قاطع»، فرهنگ لغت معروف و ارزشمند فارسی، در توصیف این جشن می نویسد: «خرداد نام روز ششم از هر ماه شمسی را گویند. و در خرداد روز از خرداد ماه که نام ماه و روز با هم موافق باشد، پارسیان آن روز را جشن و عید نمایند و آن را جشن خردادگان نامند. نیک است در این روز، طلب حاجات و زن خواستن.» این نقل قول، نه تنها به زمان و نامگذاری جشن اشاره دارد، بلکه بیانگر باور به فرخندگی این روز برای طلب آرزوها و آغاز زندگی مشترک است، که نشان از اهمیت آن در زندگی روزمره مردم دارد.

شاهنامه فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی، در شاهنامه بی بدیل خود، نیز به روز خرداد و فرخندگی آن اشاره دارد. در جایی نقل شده است که فریدون، پهلوان اساطیری ایران، همین روز را به فال نیک گرفت و با سپاهیان خود برای نبرد با ضحاک ستمگر بیرون شد. اگرچه شاهنامه مستقیماً به جشن خردادگان اشاره ندارد، اما بزرگداشت روز خرداد در آن، نشان از اهمیت این روز در فرهنگ و تاریخ اساطیری ایران دارد. فردوسی با زبان شعر خود، این باورهای کهن را جاودانه کرده است.

چو آمد بر شاه کهترنواز
نوان پیش او رفت و بردش نماز
ستایش کنان پیش خسرو دوید
که مهر و ستایش مر او را سزید
برآورد سر آفرین کرد و گفت
مبادت جز از بخت پیروز جفت
چو هرمزد بادت بدین پایگاه
چو بهمن نگهبان فرخ کلاه
همه ساله اردیبهشت هژیر
نگهبان تو با هش و رای پیر
چو شهریورت باد پیروزگر
بنام بزرگی و فر و هنر
سفندارمذ پاسبان تو باد
خرد جان روشن روان تو باد
چو خردادت از یاوران بر دهاد
ز مرداد باش از بر و بوم شاد
دی و اورمزدت خجسته بواد
در هر بدی بر تو بسته بواد
دیت آذر افروز و فرخنده روز
تو شادان و تاج تو گیتی فروز
چو این آفرین کرد رستم بپای
بپرسید و کردش بر خویش جای
بدو گفت خسرو درست آمدی
که از جان تو دور بادا بدی

اوستا (یسنا، یشت ها، بندهش)

اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان، منبع اصلی برای شناخت عمیق تر امشاسپند خرداد و جایگاه اوست. در بخش های مختلف اوستا، به ویژه یسنا، یشت ها و بندهش، به ستایش خرداد و خویشکاری های او پرداخته شده است. برای مثال، چهارمین یشت از یشت های بیست و یک گانه اوستا، به ستایش و نیایش امشاسپند بانو خرداد اختصاص دارد. در این یشت از زبان اهورامزدا یادآور می شود که «… یاری و رستگاری و رامش و بهروزی خرداد را برای مردمان اشون (راستکار) بیافریدم…» و سپس تأکید می شود هر آن کس که خرداد را بستاید همانند آن است که همه امشاسپندان را ستایش کرده است. این ستایش ها نشان دهنده اهمیت این امشاسپند در جهان بینی زرتشتی و تأثیر آن بر زندگی معنوی و مادی مردمان است.

اهمیت فرهنگی و مذهبی جشن در گذر زمان

جشن خردادگان در گذر زمان، همواره بازتاب دهنده دیدگاه ایرانیان باستان به طبیعت، هستی و مفاهیم اخلاقی بوده است. این جشن، نه تنها یک آیین مذهبی، بلکه یک نماد فرهنگی بود که انسان را با محیط پیرامونش در پیوندی مقدس قرار می داد. از طریق این جشن، ارزش هایی چون پاکی، آبادانی، احترام به آب، و شکرگزاری از موهبت های الهی، از نسلی به نسل دیگر منتقل می شد. این میراث ارزشمند، امروز نیز می تواند الهام بخش ما برای زندگی ای با احترام بیشتر به طبیعت و ارزش های اخلاقی باشد.

آیین ها و رسوم جشن خردادگان: از شست وشو تا گل سوسن

جشن خردادگان، در طول تاریخ، با آیین ها و رسوم ویژه ای همراه بوده است که هر یک نمادی از باورها و فلسفه های عمیق ایرانیان باستان درباره طبیعت، پاکی و زندگی است. این مراسم، تجربه ای جمعی و معنوی را برای مردم به ارمغان می آورد و پیوند آنان را با عناصر هستی محکم تر می ساخت.

آداب شکرگزاری و نیایش

یکی از مهم ترین بخش های جشن خردادگان، آداب شکرگزاری و نیایش بود. مردمان در این روز، به کنار آب ها می رفتند؛ چشمه ها، رودها و دریاها، مکان های مقدسی برای برپایی این آیین ها بودند. تن شویی در آب، نمادی از پاکیزگی روح و جسم و آمادگی برای ارتباط با نیروهای اهورایی به شمار می رفت. در این مراسم، سرودهای ویژه و دعاهایی خوانده می شد که در آن ها، از اهورامزدا و امشاسپند خرداد برای بخشش آب و آبادانی سپاسگزاری می شد. این نیایش ها با شادی و سرور همراه بود و اعضای خانواده و دوستان در کنار یکدیگر این روز فرخنده را گرامی می داشتند.

اهمیت حفظ منابع آب

فراتر از شست وشوی نمادین، جشن خردادگان به نوعی فراخوانی برای حفظ و نگهداری منابع آب نیز بود. در این روز، توجه ویژه ای به نوسازی و مرمت قنات ها، چاه ها، جوی ها و رودها می شد. این سنت ها، نشان دهنده درک عمیق ایرانیان باستان از اهمیت مدیریت پایدار منابع آب و نقش آن در تداوم تمدن و کشاورزی بود.

• «دستور داراب پالن»، موبد بزرگ پارسی، در منظومه «فرضیات نامه» خود، از «تن شویی»، «کندن چاه» و «نو کردن کاریز» به عنوان آیین های ویژه خرداد روز یاد می کند.
• در متن پهلوی «اندرز انوشه روان آذرپاد مهر اسپندان» نیز یادآوری شده که «در خرداد روز جوی کن».

این توصیه ها، ارزش عملی و زیست محیطی جشن خردادگان را برجسته می سازد و نشان می دهد که این جشن، صرفاً یک آیین خشک و خالی نبود، بلکه شامل اعمالی مسئولانه برای حفظ محیط زیست نیز می شد.

گل سوسن: نماد ویژه جشن خردادگان

گل سوسن، با زیبایی و پاکی خود، به عنوان نماد اختصاصی امشاسپند خرداد و در نتیجه، جشن خردادگان شناخته می شود. در کتاب «بندهش» آمده است: «… این را نیز گوید که هر گلی از آنِ امشاسپندی است؛ و باشد که گوید: … سوسن خرداد را، ..». این ارتباط، سوسن را به بهترین نماد برای این جشن تبدیل کرده است.

معروف ترین نمونه های گل سوسن نزد ایرانیان، سوسن سپید (Lilium candidum) یا سوسن آزاد است که به نام های دیگری چون سوسن ده زبان یا سوسن گل دراز نیز شناخته می شود. همچنین، گونه ای نادر و بومی از سوسن که در مناطق شمالی ایران می روید، سوسن چلچراغ (Lilium lederbourii) نام گرفته است که خود جلوه ای بی بدیل از تنوع زیستی ایران را به نمایش می گذارد. در متن پهلوی «خسرو قبادان و ریدکی»، بوی گل سوسن سپید، به «بوی دوستی» تشبیه شده، که بعد عاطفی و انسانی این نماد را نیز پررنگ می کند. تصور کنید در ششم خرداد، خانه ها و معابد با گل های سوسن آراسته می شدند و عطر دل انگیز آن، فضای جشن را پر می کرد.

سفره آرایی و خوراکی ها

اگرچه اطلاعات دقیق و گسترده ای درباره خوراکی های خاص جشن خردادگان در متون تاریخی موجود نیست، اما می توان حدس زد که مانند بسیاری از جشن های ایرانی، سفره آرایی و تدارک غذاهای فصلی و تازه، بخشی جدایی ناپذیر از این آیین بوده است. با توجه به پیوند این جشن با آب و آبادانی، احتمالاً میوه های تازه فصل، سبزیجات، و غذاهایی که با آب و محصولات کشاورزی مرتبط بودند، بر سر سفره ها قرار می گرفتند. این سفره ها، نمادی از فراوانی و برکت بودند و فرصتی برای دورهمی و سهیم شدن در شادی جشن با یکدیگر فراهم می کردند.

جنبه های خاص و کمتر شناخته شده جشن خردادگان

ورای آیین های عمومی و شناخته شده، جشن خردادگان جنبه هایی خاص و کمتر شنیده شده نیز دارد که عمق و پیچیدگی فرهنگ باستانی ایران را بهتر به نمایش می گذارد. این جنبه ها، داستان هایی از زندگی روزمره، باورهای مردمی و پیوندهای این جشن با سایر آیین های کهن را بازگو می کنند.

آیین نامگذاری کودک در جشن خردادگان

یکی از رسم های کهن و بسیار جالب توجه در ارتباط با جشن خردادگان، آیین نامگذاری نوزادان است. این رسم باستانی در ششمین شب تولد نوزاد برگزار می شد و خانواده برای این شب، جشن مفصلی برپا می کردند که گاه تا طلوع آفتاب ادامه می یافت. این شب، به نوعی «شب زنده داری برای کودک» به شمار می آمد تا بدین وسیله، او از گزند بلاها در امان بماند.

در این جشن، خویشاوندان، اعم از زنان و مردان، حضور می یافتند و برای نوزاد اسم انتخاب می کردند. اعتقاد بر این بود که در این شب فرخنده، نیروهای نیک به یاری می آیند و نامی پربرکت برای کودک انتخاب می شود. نوزاد در این شب به هیچ وجه بر زمین گذاشته نمی شد و از دست به دست می گشت. حاضران در مجلس با خواندن شعر، دعا و نواختن دف یا دایره، فضای جشن را گرم نگه می داشتند.

ارتباط این مراسم با خرداد روز یا ششم خرداد، از چند جنبه تقویت می شود. از جمله، اعمالی که برای حفظ سلامتی و تندرستی کودک انجام می شد، همچون دود کردن اسپند و کندر فراوان، خواندن چهار قل و آیة الکرسی. همچنین، قابله نقشی محوری در این مراسم داشت؛ او شمشیری یا کاردی به دست می گرفت و دور اتاق راه می افتاد و نوک شمشیر را به چهار دیوار اتاق می زد. سپس شمشیر یا کارد را کنار رختخواب زائو می گذاشت. به اعتقاد مردم، با این عمل، نوزاد و مادر «حصار» می شدند تا از شر اجنه و دیو در امان بمانند. این رسم، تصویری زنده از پیوند باورهای مذهبی، خرافات و مراقبت های اجتماعی در فرهنگ کهن ایران ارائه می دهد و نشان می دهد که چگونه یک جشن باستانی می توانست ابعاد مختلف زندگی را دربر گیرد.

پیوند خردادگان با چرخه جشن های دوازده گانه

جشن خردادگان، تنها یک جشن منفرد نبود، بلکه بخشی از یک چرخه منظم و دوازده گانه از جشن های سالانه ایرانی بود که هر یک به نام یکی از امشاسپندان یا ایزدان نامگذاری شده و در روز هم نام خود برگزار می شد. این جشن ها، ستون فقرات گاه شماری و فرهنگ دینی زرتشتی را تشکیل می دادند.

نام جشن	تاریخ (روز و ماه)	امشاسپند یا ایزد مربوطه	نماد و فلسفه
فروردینگان	۱۹ فروردین	فروردین (فروهرها)	یادبود درگذشتگان، نیایش فروهرها
اردیبهشت گان	۳ اردیبهشت	اردیبهشت	پاکی، راستی، نظم، پاسبانی از آتش
خردادگان	۶ خرداد	خرداد	کمال، رسایی، پاسبانی از آب
تیرگان	۱۳ تیر	تیر (تشتر)	پاسبانی از باران، جشن آب
امردادگان	۷ مرداد	امرداد	بی مرگی، جاودانگی، پاسبانی از گیاهان
شهریورگان	۴ شهریور	شهریور	شهریاری آرمانی، بخشندگی، پاسبانی از فلزات
مهرگان	۱۶ مهر	مهر (میترا)	پیمان، دوستی، دادگستری
آبانگان	۱۰ آبان	آبان (آناهیتا)	پاسبانی از آب، حاصلخیزی
آذرگان	۹ آذر	آذر	پاسبانی از آتش
دی گان	روزهای دی ماه	دی (اهورامزدا)	آفرینش، دانش
بهمن گان	۲ بهمن	بهمن	اندیشه نیک، پاسبانی از دام های سودمند
اسفندگان (سپندارمذگان)	۵ اسفند	سپندارمذ	عشق، زمین، زنان

این چرخه، نه تنها به اهمیت تک تک عناصر هستی (آب، آتش، خاک، گیاه، دام، انسان) اشاره داشت، بلکه بر ارزش های اخلاقی و معنوی مربوط به هر امشاسپند نیز تأکید می کرد. خردادگان به عنوان جشن کمال و آب، در این میان، پیوند عمیقی با امردادگان (جشن گیاهان و جاودانگی) داشت و این دو جشن، مکمل یکدیگر در حفظ حیات و آبادانی بودند. این نظام جشن ها، یک منظومه فرهنگی جامع را ایجاد می کرد که زندگی روزمره ایرانیان باستان را با معنا و هدف پر می ساخت.

خردادگان در دوران معاصر

با وجود گذشت هزاران سال و تغییر و تحولات گسترده در جامعه ایرانی، جشن خردادگان و بسیاری از جشن های باستانی دیگر، به طور کامل از بین نرفته اند. در حالی که شاید شکوه و گستردگی آن به اندازه گذشته نباشد، اما همچنان در جوامع زرتشتی ایران و جهان، این جشن با شور و حرارت خاصی برگزار می شود. زرتشتیان، با پایبندی به آیین های نیاکان خود، تلاش می کنند تا این میراث گران بها را زنده نگاه دارند.

همچنین، در سالیان اخیر، با افزایش آگاهی عمومی و علاقه به فرهنگ و تاریخ ایران باستان، گروه هایی از دوستداران میراث فرهنگی در شهرهای مختلف ایران و حتی در خارج از کشور، تلاش هایی برای احیای این جشن ها انجام داده اند. این احیا، بیشتر با هدف شناخت ریشه های فرهنگی، گرامیداشت طبیعت، و تقویت همبستگی ملی صورت می گیرد. اگرچه آیین ها ممکن است با گذشته تفاوت هایی داشته باشند، اما روح اصلی جشن – یعنی احترام به آب، پاکی و کمال – همچنان پایدار است. این تداوم، نشان دهنده قدرت فرهنگ ایرانی در حفظ هویت خود در گذر زمان است.

پیام های تبریک و اشعار زیبای جشن خردادگان

همچون بسیاری از جشن های ایرانی، جشن خردادگان نیز با اشعار و پیام های تبریک زیبا همراه است که در آن ها، مفاهیم پاکی، آب، کمال و دوستی مورد تأکید قرار می گیرد. این اشعار و پیام ها، راهی برای ابراز شادمانی و به اشتراک گذاشتن حس فرخندگی این روز با دوستان و عزیزان هستند.

فرا رسیدن جشن باستانی خردادگان را به همه ایرانیان و ایران دوستان تبریک می گوییم.

تو باشی
خرداد پایان بهار نیست
آغازِ دوست داشتن است
جشن خردادگان مبارک

در گاهشماری کهن ایرانی، روز ششم هر ماه «خرداد» نام دارد و از آنجا که هر گاه نام روز با نام ماه برابر شود آن روز را جشن می گیرند و شادمانی می کنند، از همین رو، ششم خرداد به گاهشماری کهن، چهارم خرداد به گاهشماری کنونی، «جشن خردادگان» است که ایرانیان در این روز جشنی باشکوه برپا می کردند.
فرا رسیدن، خردادگان بر همگان شادباش

چون نوبهار باغ بیاراست چون بهشت
از سوسن سفید و گل سرخ و شنبلید
اندر میان سبزه به دشت و به کوهسار
مشکین بنفشه و سمن و لاله بردمید
جشن خردادگان فرخنده باد

گل سوسن گل ویژه خُرداد است. این گل را به شما تقدیم می کنیم…
جشن خردادگان فرخنده باد.

کمی از گل های پیراهنت برایم بگویید
برای ما …
خرداد یعنی داشتنت
جشن خردادگان شادباش

ششم خرداد روز جشن خردادگان بر ایرانیان گرامی باد.
خرداد، امشاسپند بانویی است که نگهداری از آب ها در این جهان خویشکاری اوست و کسان را در چیرگی بر تشنگی یاری می کند از این رو در سنت، به هنگام نوشیدن آب از او به نیکی یاد می شود.
خردادگان؛ جشن ستایش رسایی و کمال و پاسداشت آب و آبادانی بر همه ایرانیان مبارک

فرا رسیدن روز خردادگان
جشن ششمین روز از ماه خرداد
که نشان از فرهنگ و افکار عالی اجداد متمدن ما دارد
بر شما هم وطن ایرانی مبارک باد

خرداد
شبیه دختری است که
تن ظریف بهاری اش
از جای بوسه های معشوقه اش
لبریز از حسِ گرماست
جشن خردادگان مبارک

در این جشن باشکوه باستانی
دل تان گرم
تن تان سالم
زندگی تان پر فروغ و روشن از عشق و مهر باد
روز خردادگان خجسته باد

فرا رسیدن ششم خرداد ماه
که یادآور جشن خردادگان یکی از خجسته ترین آیین های پیشینیان ما است
بر شما ایرانی فهیم مبارک باد

شاید
اردیبهشت
تکه ای از بهشت باشد
که قرن ها قبل
از آسمان هفتم به زمین
افتاده است …
و
خرداد
همین نزدیکی هاست
شاید در باغچه کوچک گوشه حیاط مان
یا شاید روی گل های پیراهنت
یا اینکه
شاید
پشت در خانه مان
دستش را گذاشته باشد
روی زنگ …
جشن خردادگان مبارک

در گاهشماری کهن ایرانی، روز ششم هر ماه «خرداد» نام دارد
و از آنجا که هر گاه نام روز با نام ماه برابر شود آن روز را جشن می گیرند
و شادمانی می کنند
از همین رو ششم خرداد به گاهشماری کهن و چهارم خرداد به گاهشماری کنونی
«جشن خردادگان» است که ایرانیان در این روز جشنی باشکوه برپا می کردند
فرا رسیدن خردادگان بر ایرانیان سراسر دنیا شادباش

نتیجه گیری: میراث ماندگار خردادگان

جشن خردادگان، که در ششم خرداد برپا می شود، فراتر از یک رویداد تاریخی، نمادی ماندگار از فرهنگ غنی و اندیشه والای ایرانیان باستان است. این جشن، با پیوند عمیق خود با مفاهیمی چون کمال، پاکی، احترام به طبیعت و به ویژه آب، دریچه ای به سوی جهان بینی نیاکان ما می گشاید. خردادگان به ما یادآوری می کند که چگونه انسان می توانست با هماهنگی با هستی زندگی کند و از موهبت های آن، از جمله آب های حیات بخش، با سپاسگزاری و مسئولیت پذیری مراقبت نماید.

این میراث گران بها، نه تنها ریشه های فرهنگی ما را مستحکم تر می کند، بلکه پیام های عمیقی برای زندگی امروزین ما دارد. در جهانی که با چالش های زیست محیطی و کمبود منابع آب دست و پنجه نرم می کند، فلسفه جشن خردادگان می تواند الهام بخش رویکردهای جدیدی برای حفظ محیط زیست و احترام به عناصر هستی باشد. شناخت، حفظ و احیای چنین آیین هایی، نه تنها به تقویت هویت فرهنگی کمک می کند، بلکه نسل های آینده را نیز با گنجینه های فکری و معنوی گذشته خود آشنا می سازد. از این رو، هر ششم خرداد، فرصتی دوباره برای تأمل در این ارزش ها و گام برداشتن در مسیر کمال و آبادانی است.