آیین نوروز  و همای رحمت

بن مایه اساطیری نوروز را تجلی آفرینش و خلقت انسان می دانند *همانگونه که تاصورت پیوند جهان بود و تا نقش زمین و زمان بود علی بود* . نوروز نماد احسان ، مدارا ، مهربانی و فداکاری است و *مگر نه این است که شاهی که سلطان سخا و کرم و وجود و ولی و وصی بود علی بود.* نوروز نماد پاکی و صداقت و صافی است و مگر نه آن است شیرحقی که مطهر از دغل است علی بود .

نوروز مظهر خرد و دانش است و *مگر نه آن است که آن شاه که با دانش و دین بود علی بود .

نوروز نماد جوانمردی و شکوه و شایستگی انسان است و مگر نه این است که دیباچه مروت و سلطان معرفت ، لشکرکش فتوت و سردار اتقیا که در مصاف زره پیش بسته بود علی بود .

مگر در سفره هفت سین نورورزی همه ایرانیان حافظ نیست . همان حضرتی که می گوید اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق بدرقه رهت شود همت شحنه نجف.

این هنر ایرانیان بوده است که از اعماق تاریخ تا امروز گنجینه نوروز که نماد و مظهر باورمندی مردم این سرزمین کهن به همه خوبی ها و زیبایی هاست را با تاروپود جان ایرانی برای بشریت به ارمغان آورده اند همانگونه که قرن ها نام و مرام و مشی همای رحمت، ندای عدالت انسانی، دروازه علم امیر مومنان را برای انسانیت و بشریت حفظ کرده اند .

حفظ و در هم تنیدگی نوروز و آیین های آن با محرم و رمضان و علی (ع) و حسین ابن علی (ع) در حیات ذهنی و عملی ایرانیان در همه این قرون نه با دستور و فرمان و داروغه بازی که متاثر از جان آزاد و قلب بزرگ و روح والای انسانی جامعه ایرانی بوده است .

آنها که نگران تضاد بین این دو هستند ( به شرط صدق گفتار و نیت ) نه تاریخ و فرهنگ می دانند , نه جامعه ایرانی را می شناسند ، نه از نوروز و علی ( ع) شناختی دارند و صد البته راه و رسم حکمرانی در ایران را هم بلد نیستند.