اعمال شب بیست ویکم ماه مبارک رمضان

اعمال شب های قدر دو نوع است. یکی آن که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر آنهایی که مخصوص هر شب قدر است.

به گزارش آسیاننت، اعمال مشترک این شب ها چند مورد هستند:

اوّل:

«غسل»

علامه مجلسی فرموده است که «بهتر است غسل شب های قدر را مقارن غروب آفتاب انجام دهند که نماز مغرب را با غسل بخوانند.»

دوّم:

«خواندن دو رکعت نماز»

در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه سوره توحید (قل هو الله احد) را بخواند و بعد از پایان نماز هفتاد مرتبه بگوید: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ»

در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است که کسی که این عمل را انجام دهد از جای خود برنخیزد مگر این که خدای متعال او و پدر و مادرش را بیامرزد و خداوند، فرشتگان را مامور می کند که تا سال آینده برای وی حسنات بنویسند.

سوّم:

«بازکردن قرآن و قرایت دعای مخصوص آن» متن دعا در ادامه می آید:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْیَلُکَ بکِتابکَ الْمُنْزَلِ

خدایا از تو خواهم به حق کتاب فرستاده شده ات

وَ ما فیهِ وَ فیهِ اسْمُکَ الاْکْبَرُ وَاَسْماَّوُکَ الْحُسْنی

و آن چه در آن است که در آن است نام بزرگت و نام های نیکویت

وَ ما یُخافُ وَ یُرْجی اَنْ تَجْعَلَنی مِنْ عُتَقاَّیِکَ مِنَ النّارِ

و آن چه بدان ها ترس و امید شود که قرارم دهی از زمره آزادشدگانت از دوزخ

پس هر حاجت که دارد بخواهد

چهارم:

«بر سر گرفتن قرآن»

به فرموده امام صادق (ع) قرآن مجید را باید بر سر گذاشت و گفت:

اَللّهُمَّ بحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ

خدایا به حق این قرآن

وَ بحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بهِ

و به حق آن کس که او را بدان فرستادی

وَ بحَقِّ کُلِّ مُوْمِنٍ مَدَحْتَهُ فیهِ

و به حق هر مومنی که در این قرآن مدحش کرده ای

وَ بحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بحَقِّکَ مِنْکَ

و به حقی که تو بر ایشان داری زیرا کسی نیست که حق تو را بهتر از خودت بشناسد

سپس 10 مرتبه بگوید:

«بکَ یا اَللّهُ»

به حق خودت ای خدا

و 10 مرتبه

«بمُحَمَّدٍ»

به حق محمدصلی الله علیه و آله

و 10 مرتبه

«بعَلی»

به حق علی علیه السلام

و 10 مرتبه

«بفاطِمَهَ»

به حق فاطمه سلام الله علیها

و 10 مرتبه

«بالْحَسَنِ»

به حق حسن علیه السلام

و 10 مرتبه

«بالْحُسَیْنِ»

به حق حسین علیه السلام

و 10 مرتبه

«بعَلِیّ بْنِ الْحُسَیْنِ»

به حق علی بن الحسین علیه السلام

و 10 مرتبه

«بُمَحَمَّد بْنِ عَلِی»

به حق محمد بن علی علیه السلام

و 10 مرتبه

«بجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ»

به حق جعفر بن محمد علیه السلام

و 10 مرتبه

«بمُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ»

به حق موسی بن جعفرعلیه السلام

و 10 مرتبه

«بعَلِیِّ بْنِ مُوسی»

به حق علی بن موسی علیه السلام

و 10 مرتبه

«بمُحَمَّد بْنِ عَلِی»

به حق محمد بن علی علیه السلام

و 10 مرتبه

«بعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ»

به حق علی بن محمدعلیه السلام

و 10 مرتبه

«بالْحَسَنِ بْنِ عَلِی»

به حق حسن بن علی علیه السلام

و 10 مرتبه

«بالْحُجَّهِ»

به حق حضرت حجت علیه السلام

«پس هر حاجتی که دارد از خداوند طلب کند و در تمام این اذکار نهایت حضور قلب و توجه به درگاه خدا را حفظ کند.»

بهتر است اگر می خواهند توسل یا ذکر مصیبتی کنند قبل یا بعد از دعا باشد و دعا را قطع نکنند.

پنجم:

«زیارت امام حسین (ع)»

به فرموده علامه مجلسی زیارت امام حسین (ع) در هر یک از سه شب قدر مستحب موکد است و در روایتی آمده است که سبب آمرزش گناهان می شود و اگر از نزدیک دسترسی به زیارت نداشته باشد، از دور زیارت کند.

ششم:

«احیاءداشتن شب های قدر»

یعنی این که این شب را تا صبح بیدار باشد و با عبادت، دعا، تلاوت قرآن، حضور در جلسات سخنرانی دینی، پرسش و پاسخ های مذهبی یا مطالعه کتاب های تفسیر، عقاید و مواعظ آن را سپری کند.

در روایتی از امام باقر (ع) آمده است «هر کس شب قدر را احیاء دارد، گناهان او آمرزیده می شود؛ هر چند که بسیار باشد» و بهتر است روز قبل مقداری استراحت کند و غذا و نوشیدنی کمتری بخورد تا خواب بر او غلبه نکند و کسانی که توانایی احیاء ندارند بهتر است اول شب را استراحت کنند و سحرگاهان بیدار باشند و عبادت نمایند.

هفتم:

«اقامه صد رکعت نماز»

صد رکعت نماز بخواند (هر دو رکعت به یک سلام) که فضیلت بسیار دارد و افضل آن است اگر توانایی داشته باشد در هر رکعت بعد از حمد 10 مرتبه سوره توحید (قل هو الله احد) بخواند.

هشتم:

خواندن دعایی که در ادامه می آید (حضرت زین العابدین (ع) در شب های قدر این دعا را می خواندند):

بخواند:

اَللّهُمَّ اِنّی اَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِکُ لِنَفْسی نَفْعاً وَلا ضَرّاً

خدایا من شام کردم در حالی که بنده خواری هستم که مالک سود و زیانی برای خویشتن نیستم

وَ لا اَصْرِفُ عَنْها سُوَّءاً اَشْهَدُ بذلِکَ عَلی نَفْسی

و نتوانم از خویشتن پیشامد ناگواری را بازگردانم و این مطلبی است که من آن را بر خویش گواهی دهم

وَ اَعْتَرِفُ لَکَ بضَعْفِ قُوَّتی وَقِلَّهِ حیلَتی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ

و به ناتوانی خود و بیچارگی ام در برابرت اعتراف دارم، پس درود فرست بر محمد و آل محمد(ص)

وَ اَنْجِزْ لی ما وَعَدْتَنی وَجَمیعَ الْمُوْمِنینَ وَالْمُوْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَهِ فی هذهِ اللَّیْلَهِ

و وفا کن برایم بدان چه بر من و همه مومنین و مومنات وعده فرمودی از آمرزش در این شب

وَاَتْمِمْ عَلَیَّ ما اتَیْتَنی فَاِنّی عَبْدُکَ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ الضَّعیفُ الْفَقیرُ الْمَهینُ

و تمام کن بر من آن چه را به من دادی زیرا که من بنده بینوای مستمند ناتوان تهیدست خوار توام

اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنی ناسیاً لِذکْرِکَ فیما اَوْلَیْتَنی

خدایا قرار مده مرا فراموشکار از یاد خویش در آن چه به من انعام فرمودی

وَ لا غافِلاً لاِِحْسانِکَ فیما اَعْطَیْتَنی وَلا ایِساً مِنْ اِجابَتِکَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّی

و نه غافل از احسانت در آن چه به من عطا کردی و قرارم مده ناامید از اجابت خویش و اگرچه دیرزمانی طول کشد

فی سَرّاَّءَ اَوْ ضَرّاَّءَ اَوْ شدَّهٍ اَوْ رَخاَّءٍ اَوْ عافِیَهٍ اَوْ بَلاء اَوْ بُوْسٍ اَوْ نَعْماءَ

چه در خوشی و چه در سختی در دشواری یا در آسایش در تندرستی یا گرفتاری در تنگدستی یا در نعمت

اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاَّءِ

به راستی تو شنوای دعایی

نهم:

«طلب آمرزش گناهان و دعا برای امور دنیوی و اخروی»

مرحوم علامه مجلسی (ره) فرموده اند: «بهترین اعمال در این شب ها طلب آمرزش گناهان و دعا برای امور دنیوی و اخروی است هم برای خود و هم برای پدر و مادر خویشان و دیگر مومنان. چه زنده باشند و چه از دنیا رفته باشند و همچنین ذکرهای مختلف و صلوات بر حضرت محمد (ص) و خاندانشان تا آنجا که مقدور است، انجام دهند و در بعضی از روایات نیز تاکید شده است که «دعای جوشن کبیر» را در این سه شب بخوانند.

در روایتی آمده است که شخصی خدمت رسول خدا (ص) رسیده و عرض کرد: «اگر شب قدر را درک کردم، چه چیزی را از خداوند طلب کنم؟ که ایشان فرمودند: «عافیت و سلامتی را از خداوند بخواه.»

شب بیست ویکم:

این شب فضیلتش از شب نوزدهم بیشتر است پس اعمال مشترک شب های قدر را با توجه بیشتری انجام دهد. در روایات درباره غسل و احیا و تلاش در عبادت در این شب و شب بیست وسوم تاکید شده و آمده است که شب قدر در میان یکی از این دو شب است و در چند روایت وقتی که از معصوم(ع) خواستند تا معین کنند که شب قدر در میان کدام یک از این دو شب است، معین نکردند، بلکه فرمودند: «ما ایسر لیلتین فیما تطلب» (احیای هر دو شب، برای آن چه می خواهی مشکل نیست.)

و جالب این که «مرحوم صدوق» در «امالی» می گوید: «من دین الامامیه… من احیی هاتین اللیلتین بمذاکره العلم فهو افضل» از دستورات مذهب امامیه است که … اگر کسی این دو شب را به گفت وگوی علمی بپردازد، از هر عبادتی برتر است.

اعمال شب بیست ویکم:

اعمال این شب بر دو قسم است، قسم اول دعاهایی که مربوط به دهه آخر ماه رمضان است و قسم دیگر اعمال مخصوص شب بیست ویکم که به این شرح است:

1- دعایی است که در «مصباح المتهجد» و «کافی» نقل شده است که در شب بیست ویکم خوانده می شود که به شرح زیر است:

یا مُولِجَ اللَّیْلِ فِی النَّهارِ وَ مُولِجَ النَّهارِ فِی اللَّیْلِ

ای فروبرنده شب در روز و ای فروبرنده روز در شب

وَ مُخْرِجَ الْحَیِّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ مُخْرِجَ الْمَیِّتِ مِنْ الْحَیِّ

و ای بیرون آورنده زنده از مرده و بیرون آورنده مرده از زنده

یا رازقَ مَنْ یَشاءُ بغَیْرِ حِسابٍ

ای روزی دهنده هر که را خواهی بی حساب

یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا اَللّهُ یا رَحیمُ

ای خدا، ای بخشاینده، ای خدا، ای مهربان

یا اَللّهُ اَللّهُ یا اَللّهُ

ای خدا، ای خدا، ای خدا

لَکَ الاْسْماءُ الْحُسْنی وَالاْمْثالُ الْعُلْیا وَالْکِبْرِیاءُ وَالا لآءُ

از آن تو است نام های نیکو و نمونه های والا و بزرگی و نعمت ها

اَسْیَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

از تو خواهم درود فرستی بر محمد و آل محمد (ص)

وَ اَنْ تَجْعَلَ اسْمی فی هذهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَداءِ

و نام مرا در این شب در زمره سعادتمندان قرار دهی

وَ رُوحی مَعَ الشُّهَداءِ

و روحم را با شهدا مقرون سازی

وَ اِحْسانی فی عِلِّیّینَ وَاِساَّیَتی مَغْفُورَهً

و احسان و نیکوکاریم را در بلندترین درجه بهشت و گناهانم را آمرزیده کنی

وَ اَنْ تَهَبَ لی یَقینَاً تُباشرُ بهِ قَلْبی

و به من یقینی عطا کنی که همیشه با دلم همراه باشد

وَ اِیماناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّی

و ایمانی به من بدهی که شک و تردید را از من دور سازد

وَ تُرْضِیَنی بما قَسَمْتَ لی

و بدان چه روزیم کرده ای خشنودم سازی

وَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الاْخِرَهِ حَسَنَهً

و بدهی به من در دنیا نعمت نیک و درآخرت نعمت نیکو

وَ قِنا عَذابَ النّارِ الْحَریقِ

و نگهداری ما را از عذاب آتش سوزان

وَ ارْزُقْنی فیها ذکْرَکَ

و روزیم کنی در این شب از ذکر خود

وَ شُکْرَکَ وَالرَّغْبَهَ اِلَیْکَ وَالاِْنابَهَ

و سپاسگزاریت و اشتیاق و بازگشت به سویت

وَ التَّوْفیقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ السَّلامُ

و توفیق برای انجام آن چه را موفق داشتی بدان محمد و آل محمد را که بر او و بر ایشان سلام باد

2- مرحوم «شیخ کفعمی» از «سید بن باقی» نقل کرده است که در شب بیست ویکم می خوانی:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد

وَ اقْسمْ لی حِلْماً یَسُدُّ عَنّی بابَ الْجَهْلِ

و چنان بردباری بهره ام کن که ببندد بر من در نادانی را

وَ هُدیً تَمُنُّ بهِ عَلَیَّ مِنْ کُلِّ ضَلالَهٍ

و هدایتی به من ده که بر من منت نهد از رهانیدن از هر گمراهی

وَ غِنیً تَسُدُّ بهِ عَنّی بابَ کُلِّ فَقْرٍ

و بی نیازی به من بده که درهای انواع فقر را به تمامی بر من ببندد

وَ قُوَّهً تَرُدُّ بها عَنّی کُلَّ ضَعْفٍ

و نیرویی به من ده که هرگونه سستی را از من بازگرداند

وَ عِزّاً تُکْرِمُنی بهِ عَنْ کُلِّ ذُلٍّ

و عزتی که از هر خواری مرا گرامی داری

وَ رِفْعَهً تَرْفَعُنی بها عَنْ کُلِّ ضَعَهٍ

و رفعت مقامی که بدان وسیله مرا از هر پستی بلند کنی

وَ اَمْناً تَرُدُّ بهِ عَنّی کُلَّ خَوْفٍ

و امنیتی که به وسیله آن هر ترسی را از من دور کنی

وَ عافِیَهً تَسْتُرُنی بها عَنْ کُلِّ بلاءٍ

و تندرستی که بدان وسیله مرا از هر بلایی بپوشانی

وَ عِلْماً تَفْتَحُ لی بهِ کُلَّ یَقینٍ

و دانشی که به آن هر یقینی را بر من مفتوح گردانی

وَ یَقیناً تُذْهِبُ بهِ عَنّی کُلَّ شَکٍّ

و یقینی که بدان وسیله هر شک و تردیدی را از من دور سازی

وَ دُعاءً تَبْسُطُ لی بهِ الاِْجابَهَ فی هذهِ اللَّیْلَهِ

و دعایی که اجابتش را بر من بگسترانی همین امشب

هذهِ السّاعَهِ السّاعَهِ السّاعَهِ السّاعَهِ یا کَریمُ

و در همین ساعت، همین ساعت، همین ساعت، همین ساعت ای بزرگوار

وَ خَوْفاً تَنْشُرُ لی بهِ کُلَّ رَحْمَهٍ

و ترسی به من بده که هر رحمتی را بدان وسیله بر من بگسترانی

وَ عِصْمَهً تَحُولُ بها بَیْنی وَبَیْنَ الذُّنُوب حَتّی اُفْلِحَ بها

و مرا چنان خودنگهدار کن که همان حالت میان من و گناهان حایل شود

عِنْدَ الْمَعْصُومینَ عِنْدَکَ برَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

و بدان وسیله در پیشگاه معصومین (و خودنگهداران) درگاهت رستگار باشم ای مهربانترین مهربانان

3- به فرموده «شیخ مفید»، در این شب صلوات بسیار فرستد و بر ظالمان بر آل محمد(ص) و همچنین بر قاتل امیر مومنان(ع) بسیار لعن و نفرین فرستد و هم برای خویش و پدر و مادرش و سایر مومنان و مومنات دعا کند.

دعا برای وجود مبارک امام زمان(عج) و فرج آن حضرت، یکی دیگر از اعمال این شب است. در روایتی که «سید بن طاووس» از حماد بن عثمان نقل کرده می خوانیم:

در شب بیست ویکم ماه مبارک رمضان به محضر امام صادق(ع) شرفیاب شدم. امام از من پرسید که آیا غسل کرده ای؟ گفتم: آری امام(ع) حصیری طلبید و مرا نیز به کنارش فراخواند. آن حضرت (ع) مشغول نماز شد و من نیز نزدیک آن حضرت، نماز می خواندم. وقتی که از نمازها فارغ شدیم، آن حضرت دعا کرد و من آمین گفتم و این کار ادامه داشت تا صبح طلوع کرد. امام(ع) اذان و اقامه گفتند و برخی از خدمتکاران را فرا خواند و نماز صبح را به امامت آن حضرت(ع) بجا آوردیم.

امام صادق(ع) بعد از نماز، به تسبیح و تقدیس پروردگار پرداخت و بر پیامبر(ص) درود فرستاد و برای مومنان دعا کرد، آنگاه به سجده رفت و ساعتی در سجده بود و در آن مدت جز صدای نفس حضرت چیزی را نمی شنیدم، سپس دعایی خواند از جمله در دعایش عرض کرد:

وَ اسْالُکَ بجَمیعِ ما سَاَلْتُکَ وَ ما لَمْ اَسْاَلْکَ

از تو تقاضا می کنم به جمیع آن چه تو را با آن خواندم و آن چه را نخواندم

مِنْ عَظیمِ جَلالِکَ ما لَوْ عَلِمْتُهُ لَسَاَلْتُکَ بهِ

از عظیم جلال تو که اگر می دانستم، تو را با آن خواندم

اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ اَهْلِ بَیتِهِ

از تو می خواهم بر محمد و اهل بیتش درود بفرستی

وَ اَنْ تَاْذَنَ لِفَرَجِ مَنْ بفَرَجِهِ فَرَجُ اَوْلِیایِکَ وَ اَصْفِیایِکَ مِنْ خَلْقِکَ

و اجازه فرج و ظهور کسی را بدهی که با ظهور او گشایشی در کار اولیای تو و برگزیدگان از خلقت ظاهر می شود

وَ بهِ تُبیدُ الظّالِمینَ وَتُهْلِکُهُمْ

و به وسیله او ظالمان را نابود و هلاک می سازی.

عَجِّلْ ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ

ای پروردگار عالمیان، در ظهورش تعجیل فرما

پس از آن امام(ع) سر از سجده برداشت. عرض کردم: جانم به فدایت! شما برای فرج کسی دعا کردید که با فرج او گشایشی در کار دوستان و اولیای الهی حاصل خواهد شد، مگر آن کس شما نیستید؟ امام(ع) فرمود: نه! او قایم آل محمد است.

آنگاه امام صادق(ع) نشانه های ظهورش را بیان کرد و در ادامه فرمود: «شب و روز منتظر ظهور مولایت باش! زیرا خداوند هر روز در شان و کاری است و انجام کاری او را از کار دیگر باز نمی دارد» (و توقع امر صاحبک لیلک و نهارک، فان الله کل یوم هو فی شان، لا یشغله شان عن شان)

نکته:

از شب بیست ویکم، دهه آخر ماه رمضان شروع می شود که بسیار پرارزش و مغتنم است. در هر شب از شب های این دهه، غسل مستحب است و روایت شده است که رسول خدا(ص) در هر شب از شب های دهه آخر ماه رمضان غسل کرد.

همچنین اعتکاف در مساجد جامع در این دهه مستحب است و فضیلت فراوان دارد و در روایتی از رسول خدا(ص) اعتکاف در دهه آخر ماه رمضان برابر دو حج و دو عمره شمرده شده است.

رسول خدا(ص) در دهه آخر ماه رمضان در مسجد معتکف می شد. بسترش را جمع می کرد و آماده و مهیا و با نشاط به شب زنده داری و عبادات می پرداخت (بسیاری از مسلمانان نیز در این امر به آن حضرت اقتدا می کردند) بر خلاف آن چه بعضی از ناآگاهان می پندارند که با گذشت شب های قدر برنامه ماه مبارک رمضان تمام شده است.

منابع:

مفاتیح نوین، آیت الله ناصر مکارم شیرازی و همکاران، نوبت و سال چاپ: بیست و دوم 1389، ناشر: انتشارات امام علی بن ابی طالب (ع)

انتهای پیام