پل بزن بین بلخ و نیشابور، هردو اقلیم یک خراسان است

در ششمین روز سال نو در نیمه ماه مبارک رمضان و در شب ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب فارسی با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

به گزارش آسیاننت به نقل از پایگاه خبری تحلیلی ایراف، در دیدار شاعران با رهبر انقلاب، سه شاعر سرشناس افغانستانی، محمدکاظم کاظمی، سید حکیم بینش و نجیب بارور هم به شعرخوانی پرداختند.

سید حکیم بینش درباره همدلی مردم ایران و افغانستان خواند:
تکّه ها را دوباره وصله بزن هرچه درز است بخیه خواهم کرد
پُل بزن بین بلخ و نیشابورهر دو اقلیم یک خراسان است

رهبر انقلاب بعد از تحسین محتوای شعر بینش، با بیان اینکه «افغانستان محل زبان فارسی است» درباره جایگاه افغانستان در قلمرو زبان فارسی، افزود: افغانستان یکی از اصلی ترین مراکز زبان فارسی است و باید ان شاءالله زبان فارسی در آن اوج بگیرد.

در شعر بلند نجیب بارور، ارزش های فرهنگی- تمدنی مشترک کشورهای فارسی زبان مورد تاکید قرار گرفت:
گاه ما را رستم است و گاه ما را حیدر است
هفت خوان قصه تاریخ، یاران خیبر است

رهبر انقلاب اسلامی در تحسین مضامین و محتوای شعر، خطاب به شاعرش افزود: موضوعِ وحدت ملت های فارسی زبان که مورد نظر شماست از مهم ترین مسایل امروز مجموعه این کشورهاست.

این مساله اما به همان اندازه که دغدغه بسیاری از میلیون ها شهروند «وطن فارسی» و ساکنان اقلیم بزرگ و یگانه «ایران فرهنگی» است، دشمنان حقیر و تنگ اندیش و متعصبی هم دارد که حضور و هویت خود را در برجسته کردن مرزهای جدایی ساز و تفرقه انداز استعماری می دانند و هرگونه دغدغه مندی در راستای وحدت و همدلی و همگرایی میان فارسی زبانان و تعریف و ارایه هویتی مشترک از تمدن فارسی را با استفاده از هر ابزاری، هدف قرار می دهند، تحقیر و تخریب می کنند و آگاهانه یا ناآگاهانه بقای میراث استعمار در ایجاد تفرقه و تجزیه و تقابل میان ملت های متعلق به تمدن شکوهمند فارسی و وطن ایرانی را تحکیم می بخشند.

این در حالی است که احیای ایران فرهنگی و برچیدن مرزهای موهوم میراث استعمار، تنها دغدغه شاعران نیست، تاریخ هم شهادت می دهد که این دغدغه، ریشه های نیرومندی در واقعیت های تاریخ و جغرافیای این بوم و بر دارد و مساله امروز و دیروز نیست.

درست به همین دلیل است که وقتی رهبر انقلاب از افغانستان، صحبت می کند، بی هیچ ملاحظه و مصلحتی از آن به عنوان «یکی از مراکز اصلی زبان فارسی» یاد می کند و صادقانه آرزو می کند که شعر و زبان و ادبیات فارسی دوباره در آن اوج بگیرد.

در همین دیدار اخیر با شاعران پارسی سرا، احساس همدلی رهبر انقلاب با شنیدن فرازهایی از اشعار شاعران که در آن بر یگانگی دو ملت ایران و افغانستان و بازگشت به گذشته تاریخی و فرهنگی دو ملت به مثابه محورهای یک حوزه تمدنی بزرگ و فاخر و شکوهمند، آشکارا برانگیخته می شد و ایشان زبان به تحسین و ستایش می گشود و با سرایندگان این اشعار، ابراز همدلی و همراهی می کرد.

این احساس به ویژه در فرازهایی از خوانش شعر سید حکیم بینش؛ شاعر افغانستانی کاملا مشهود بود، وقتی شاعر می خواند:
ما درختان سرو یک باغیم، یا دوتا گل که در دو گلدان است
ما دوتا شعبه های یک رودیم ما دوتا را دو جسم و یک جان است

یا:
فرض کن چند سال آینده است شاهراهی بزرگ ساخته اند
یک سر شاهراه کابل جان، یک سر شاهراه تهران است
فرض کن چند سال آینده همدلی مثل سکّه ضرب شود
یک طرف روی سرخ افغان و یک طرف نام سبز ایران است

این واکنش رهبری را همچنین در بخشی از شعر نجیب بارور؛ دیگر شاعر افغانستانی شاهد بودیم که سروده بود:
گاه ما را رستم است و گاه ما را حیدر است
هفت خوان قصه تاریخ یاران خیبر است
گاه ضحاک است این باطل زمانی هم یزید
معنی لبیک گاهی پرچم آهنگر است

این ابیات و ستایش صادقانه و همراهی همدلانه رهبر معظم انقلاب اسلامی با آن، به طور گسترده ای مورد تحسین و توجه همه کسانی قرار گرفت که دغدغه پیوند محورهای مشترک تمدن بزرگ فارسی و بازگشت دوباره ایران فرهنگی به اوج شکوه و افتخار پیشین را دارند.

در این میان، البته افراطیون تنگ اندیش و متعصبی هم هستند که به این رویداد بزرگ فرهنگی و تاکید صریح شاعران پارسی سرا و رهبر انقلاب اسلامی بر مساله مشترک تمام کشورهای این حوزه تمدنی، واکنش منفی نشان دادند؛ اما یک نگاه گذرا به افراد و رسانه هایی که به نیابت از استعمار در برابر این رویداد مهم، موضع گرفتند و علیه آن تبلیغ کردند، به خوبی نشان می دهد که دشمنان حقیر تمدن کهن فارسی، نمایندگان استعمار و جریان های مزدور و افراط گرای مورد حمایت قدرت های استعماری هستند که احیای شکوه و اقتدار و عظمت این حوزه تمدنی را برنمی تابند؛ زیرا آن را تهدیدی علیه هستی و هژمونی خودشان می دانند.

انتهای پیام