به گزارش خبرگزاری آنلاین به نقل از کمیته امداد امام خمینی (ره) قم، برای تهیه گزارش وارد فضایی می شویم که شبیه یک کارگاه کوچک به نظر می رسد، وسایل کار و در گوشه هایی هم وسایل حداقلی از یک زندگی دیده می شود.
بانوی چهل ساله ای که با ذکر بر لب، درحال کار کردن است، از او می پرسم، ذکر می گویی که می گوید: همیشه به یاد خدا هستم، چون در این چند سال عمرم با همه سختی ها و رنج هایی که داشتم حواسش بوده، جاهایی وضعیتم به مو رسیده اما پاره نشده است.
او درحالی که کار خانگی خود را که مربوط به مونتاژ وسایل الکترونیکی است انجام می دهد، روایت زندگی خود را آغاز می کند: سال 79 و در 19 سالگی ازدواج کردم، بعد از یک سال متوجه اعتیاد شدید او شدم، همه کار کردم تا درمان شود، 15 سال تحمل کردم که فایده ای نداشت و در نهایت جدا شدم و سرپرستی دخترم را هم به عهده گرفتم.
این مادر ادامه می دهد: از بانک وام گرفته بودیم و من ضامن بودم، پول رفت و من ماندم و یک بدهی سنگین، هرچه داشتم حتی وسایل خانه را فروختم، به هر دری زدم نشد و در نهایت مجبور به فروش کلیه شدم، تک و تنها به بیمارستان رفتم و حتی پرستارها برایم گریه کردند.
او عنوان می کند: بعد از اینکه بهتر شدم دوباره کار را شروع کردم، چند تکه وسیله خریدم، با کمیته امداد آشنا شدم و با یک ودیعه مسکن توانستم اینجا را اجره کنم و به دنبال وام خوداشتغالی هم بودم.
این مادر ادامه می دهد: یک روز از مدرسه دخترم گفتند که دانش آموزان را با مادرها به اردو می برند، با اینکه خیلی اجتماعی نیستم ، به خاطر دختر 11 ساله ام، رفتم و وقتی برگشتم با خانه ای مواجه شدم که منفجر شطه بود، یشه های شکسته را که دیدم زانوهایم سست شد و نشستم.
او درباره علت این حادثه می گوید: شیلنگ بخاری مشکل داشته و از یک طرف هم شارژر در پریز بوده که باعث جرقه و انفجار شده بود و در نهایت همان چیزهای کمکی هم که با سختی تهیه کرده بودم سوخت و چیزی نماند.
این بانوی قمی عنوان می کند: بیشتر برای این ناراحتم که این خانه امانت مردم بود و من مستاجرم، الان هم باید بزودی تخلیه کنم اما نمی توانم از پس هزینه های تعمیر بر بیایم، اینجا که شبیه کارگاه شده یک روزی خانه من بود، اما بعد از انفجار وسایل کارم را هم به همینجا آوردم.
او با بغضی که دارد می گوید: چهل سال دارم، اما زندگی من آنقدر بالا و پایین و سختی داشته که حس می کنم شاید چهل سال دیگر هم زندگی کرده ام، باوجود همه این ها هیچ وقت از رحمت خدا ناامید نشدم.
این مادر می گوید: گاهی به این فکر می کنم اگر یک روز همین یک کلیه ام را از دست بدهم و کارم به دیالیز بکشد، حتماً نتیجه اش مرگ خواهد بود، کار در کارخانه هم خوب است اما به خاطر اهدای کلیه توان ندارم، ضمن اینکه کارخانه ها هم به خاطر سنم قبول نمی کنند.
او درحالی که درباره دخترش می گوید، عنوان می کند: دخترم در سن حساسی است، البته بسیار مهربان و با درک بالا است، گاهی به خاطر اینکه درپی فشارهای روحی و ایتسادی با او بد برخود می کنم و یا نمی توانم خواسته هایش را برآورده کنم شرمنده می شوم، او با اینکه فقط 11 سال دارد، دنبال کار پیدا کردن است.
این بانو با اشاره به وضعیت خانواده مادری می گوید: مادرم هم وضعیت خیلی خوبی ندارند که کمک کنند، گاهی مادرم می گوید دوست دارم گذرنامه بگیرم و کربلا بروم اما توان این کار را ندارم.
مردم نوع دوست می توانند برای حمایت از این مادر فداکار، کمک های خود را به شماره کارت اختصاصی 6037997950166158 واریز کنند.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "روایت مادر قمی که بدلیل مشکلات زندگی روزهای سختی را سپری می کند – خبرگزاری آنلاین | اخبار ایران و جهان" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "روایت مادر قمی که بدلیل مشکلات زندگی روزهای سختی را سپری می کند – خبرگزاری آنلاین | اخبار ایران و جهان"، کلیک کنید.