تهران اواخر دهه ی ۳۰ چند مالک و چند مستاجر داشت؟

به گزارش خبرگزاری آسیاننت، در شهریور ۱۳۳۷ یکی از خبرنگاران مجله ی «اطلاعات بانوان» با امضای «خانه به دوش» گزارشی را درباره ی جمعیت تهران، تعداد بیکاران، مالکان و مستاجران تهران به نقل از اداره ی آمار وزارت کشور وقت منتشر کرد. بخش هایی از این گزارش را به نقل از همان مجله به تاریخ ۷ شهریور ۳۷ در پی می خوانید:

… طبق آخرین آماری که اداره ی آمار وزارت کشور در اختیار ما گذاشته است، جمعیت تهران و حومه روی هم رفته یک میلیون و هفتصد و نود و هفت هزار و چهارصد و بیست و نه نفر (۱.۷۹۷.۴۲۹) است. این جمعیت سیصد و نود و چهار هزار و دویست و چهل و دو (۳۹۴.۲۴۲) خانواده را تشکیل می دهند.

از این عده صد و سی و چهار هزار و ششصد و بیست و سه (۱۳۴.۶۲۳) خانوار مالک خانه ای هستند که در آن نشسته اند و دویست و پنجاه و نه هزار و ششصد و نوزده (۲۵۹.۶۱۹) خانوار دیگر مالک خانه ی خود نیستند یعنی اجاره نشین و خانه به دوش اند.

بیکاره ها

از کلیه ی سیصد و نود و چهار هزار و دویست و چهل و دو خانوار تهران بین سیصد و سی هزار و صد و هشتاد و چهار خانواده یک یا دو نفر نان آور مشغول به کار وجود دارد و بقیه که شصت و چهار هزار و پنجاه و هشت (۶۴.۰۵۸) خانوارند نان آور شاغل به کار ندارند. تازه از این جمعیت عده ای واقعا بیکارند و جمعی نیز مثلا برای تحصیل به تهران آمده اند و خرج شان از طرف پدر و مادرشان می رسد و تقریبا پنج شش هزار خانوار خرج شان از راه عایده ملک و اجاره بها می گذرد. ملاحظه می فرمایید که سرنوشت مسکن و ماوای دویست و شصت هزار خانوار در دست پنج شش هزار نفر است و در حدود نصف عواید این عده ی زیاد به جیب آن پنج شش هزار نفر می رود…

۲۵۹