فرق دادگاه کیفری یک و دو

فرق دادگاه کیفری یک و دو به طور عمده در نوع جرائمی است که به آن ها رسیدگی می کنند؛ دادگاه کیفری یک به جرائم سنگین و مهم تر مانند قتل عمد می پردازد، در حالی که دادگاه کیفری دو مسئولیت رسیدگی به عموم جرائم سبک تر را بر عهده دارد. این تمایز در صلاحیت، ساختار و محل تشکیل آنها نیز خود را نشان می دهد و دانستن این تفاوت ها برای هر شهروندی که ممکن است با نظام قضایی سر و کار داشته باشد، ضروری است تا بتواند مسیر قانونی درستی را طی کند و از حقوق خود به بهترین شکل دفاع نماید.

مسیر قضایی برای بسیاری از افراد، راهروهای پرپیچ وخم و گاهی ناشناخته ای به نظر می رسد. هر کسی که به نوعی با این سیستم سر و کار پیدا می کند، آرزو دارد که با دانش کافی و درک درستی از فرایندها، گام بردارد. در نظام حقوقی ایران، دادگاه های کیفری نقش محوری در رسیدگی به جرائم و تعیین سرنوشت افراد ایفا می کنند. شناخت انواع این دادگاه ها، به ویژه تمایز میان دادگاه کیفری یک و دادگاه کیفری دو، از اهمیت بالایی برخوردار است. این مقاله می کوشد تا شما را در این سفرِ شناخت یاری کند و به شکلی جامع و قابل فهم، به بررسی تفاوت های اساسی این دو مرجع قضایی بپردازد.

اهمیت درک تفاوت دادگاه های کیفری: چرا باید این تمایز را بشناسیم؟

مسلماً، هیچ کس دوست ندارد گذرش به دادسرا و دادگاه بیفتد؛ اما واقعیت این است که در جامعه، گاهی اتفاقاتی رخ می دهد که افراد را ناچار به حضور در مراجع قضایی می کند. در چنین شرایطی، آگاهی از سازوکار و تفاوت های دادگاه ها، نقشی حیاتی در تعیین سرنوشت یک پرونده و حفظ حقوق شهروندی دارد. تصور کنید که یک فرد بدون اطلاع کافی، پرونده ای را به مرجع اشتباهی ارجاع دهد یا از اهمیت نوع دادگاه برای جرم ارتکابی خود غافل باشد؛ این موضوع می تواند منجر به اتلاف زمان، انرژی و حتی تضییع حقوق او شود. درک فرق دادگاه کیفری یک و دو، به افراد کمک می کند تا با دیدی بازتر، وکلای متخصص را انتخاب کنند، استراتژی حقوقی مناسب تری را در پیش گیرند و در نهایت، با کمترین چالش ممکن، از پیچ وخم های سیستم قضایی عبور کنند. این آگاهی، همچون نقشه ای است که راه را در مسیری ناآشنا هموار می سازد.

دادگاه کیفری: ستون فقرات عدالت جزایی

نظام قضایی هر کشور، مسئول برقراری عدالت و حفظ نظم عمومی است. در این میان، دادگاه های کیفری، مسئولیت رسیدگی به جرائم و تعیین مجازات برای متخلفان را بر عهده دارند. این دادگاه ها، بر اساس قانون مجازات اسلامی، به تخلفاتی می پردازند که قانونگذار آن ها را جرم تلقی کرده و برایشان مجازات تعیین کرده است. فرایند رسیدگی به یک پرونده کیفری، معمولاً از دادسرا آغاز می شود؛ جایی که تحقیقات مقدماتی صورت می گیرد و در صورت احراز وقوع جرم و کافی بودن دلایل، پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه صالح ارسال می شود. دادگاه، پس از بررسی دلایل و مستندات، و شنیدن دفاعیات طرفین، رأی نهایی را صادر می کند. در ایران، انواع مختلفی از دادگاه های کیفری وجود دارند که هر کدام بر اساس نوع و شدت جرم، صلاحیت های متفاوتی دارند. این مقاله به طور خاص بر دو نوع اصلی از این دادگاه ها، یعنی دادگاه کیفری یک و دادگاه کیفری دو، تمرکز دارد تا تمایزات آنها را به وضوح روشن سازد.

معرفی دادگاه کیفری دو: مرجع رسیدگی به عموم جرایم

دادگاه کیفری دو، که می توان آن را ستون فقرات نظام عدالت کیفری و نقطه ورود بیشتر افراد به سیستم قضایی دانست، مرجع اصلی رسیدگی به عموم جرائم است. این دادگاه، به عنوان دادگاهی با صلاحیت عام، به تمام پرونده های کیفری رسیدگی می کند، مگر آنکه قانون به صراحت، رسیدگی به جرمی را در صلاحیت مرجع قضایی دیگری قرار داده باشد. این یعنی، اگر جرمی اتفاق افتاده و مشخص نشده که کدام دادگاه خاص باید به آن رسیدگی کند، به صورت پیش فرض، دادگاه کیفری دو مسئول رسیدگی به آن خواهد بود.

صلاحیت دادگاه کیفری دو: گستردگی و شمول

تصور کنید که فردی قربانی یک کلاهبرداری اینترنتی شده یا بر اثر یک نزاع، دچار ضرب و جرح غیرعمدی شده باشد؛ در اکثر این موارد، پرونده در دادگاه کیفری دو مورد بررسی قرار می گیرد. صلاحیت این دادگاه، طیف وسیعی از جرائم را پوشش می دهد که معمولاً شامل جرائمی با مجازات های تعزیری سبک تر است، هرچند برخی از جرائم مهم نیز در صلاحیت آن قرار می گیرند. بر اساس ماده ۳۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری، دادگاه کیفری دو صلاحیت رسیدگی به تمام جرایم را دارد، مگر اینکه رسیدگی به جرمی را به موجب قانون در صلاحیت دادگاه دیگری قرار داده باشد.

برخی از مثال های رایج جرائمی که در صلاحیت این دادگاه قرار می گیرند، عبارتند از:

• جرائم مربوط به کلاهبرداری و خیانت در امانت
• سرقت های تعزیری (که مشمول حدود شرعی نیستند)
• جرائم توهین، افترا و نشر اکاذیب
• جرائم ضرب و جرح عمدی و غیرعمدی (در صورتی که مشمول دیه ثلث یا بیشتر نباشد)
• جرائم تخریب اموال
• تحقق بزه انتقال مال غیر

بنابراین، برای بسیاری از شهروندان، درگیری با پرونده های کیفری، تجربه ای است که در وهله اول در این دادگاه آغاز می شود.

ساختار و ترکیب قضات دادگاه کیفری دو

دادگاه کیفری دو، با یک قاضی یا دادرس تشکیل می شود که مسئولیت بررسی پرونده، شنیدن دفاعیات و در نهایت، صدور رأی را بر عهده دارد. این ساختار تک قاضی، به دلیل حجم بالای پرونده ها و گستردگی صلاحیت این دادگاه، برای تسریع در روند رسیدگی و دسترسی آسان تر به عدالت طراحی شده است. جلسات این دادگاه، با حضور همین قاضی رسمیت می یابد و او به تنهایی تصمیم نهایی را اتخاذ می کند.

محل تشکیل دادگاه کیفری دو

دسترسی به عدالت یکی از اصول مهم قضایی است. دادگاه کیفری دو به همین منظور، در مقر هر شهرستان تشکیل می شود. این بدان معناست که در اکثر شهرهای کشور، دادگاه کیفری دو وجود دارد و شهروندان می توانند پرونده های خود را در نزدیک ترین مرجع قضایی محل وقوع جرم یا محل اقامت خود پیگیری کنند. این پراکندگی، به سهولت دسترسی مردم به مراجع قضایی کمک شایانی می کند.

معرفی دادگاه کیفری یک: مرجع رسیدگی به جرایم سنگین و مهم

در مقابل دادگاه کیفری دو که به عموم جرائم می پردازد، دادگاه کیفری یک که پیشتر با نام دادگاه کیفری استان شناخته می شد، مرجعی برای رسیدگی به جرائم بسیار سنگین، پیچیده و حساس است. این دادگاه، نقش ویژه ای در نظام قضایی دارد و به دلیل ماهیت جرائم مورد رسیدگی، ساختار و تشریفات رسیدگی متفاوتی را دنبال می کند. در واقع، این دادگاه مکانی است که سرنوشت پرونده هایی با مجازات های سنگین و تبعات اجتماعی گسترده در آن رقم می خورد.

صلاحیت انحصاری دادگاه کیفری یک: جایی برای جرائم کلان

صلاحیت دادگاه کیفری یک، برخلاف دادگاه کیفری دو، خاص و انحصاری است. این بدان معناست که تنها جرائمی که قانون صراحتاً در صلاحیت این دادگاه قرار داده، می توانند در آنجا مورد رسیدگی قرار گیرند. این تفاوت، بر اهمیت و حساسیت بالای این دسته از پرونده ها دلالت دارد. ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری، جرائم در صلاحیت دادگاه کیفری یک را به تفصیل بیان می کند:

• جرائم سلب حیات: مانند قتل عمد. پرونده هایی که با جان انسان ها سر و کار دارند، مستقیماً به این دادگاه ارجاع داده می شوند.
• جرائم با مجازات قطع عضو: مثل سرقت حدی که مجازات آن قطع عضو است، یا جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی که میزان دیه آن ها ثلث دیه کامل یا بیشتر باشد (مانند قصاص عضو). این جرائم به دلیل شدت آسیب و مجازات، اهمیت ویژه ای دارند.
• جرائم با مجازات حبس ابد: هر جرمی که قانون برای آن مجازات حبس ابد در نظر گرفته باشد، در صلاحیت این دادگاه است.
• جرائم با مجازات تعزیری درجه سه و بالاتر: در نظام حقوقی ایران، مجازات های تعزیری دارای درجه بندی هستند. جرائمی که مجازات قانونی آن ها از درجه سه (مانند حبس از ده تا پانزده سال) یا بالاتر باشد، در این دادگاه رسیدگی می شوند. این درجه بندی، نشان دهنده شدت جرم و مجازات آن است.
• جرائم سیاسی و مطبوعاتی: این دسته از جرائم نیز به دلیل اهمیت خاص و تأثیرگذاری بر فضای عمومی جامعه، در صلاحیت دادگاه کیفری یک قرار می گیرند و با حضور هیئت منصفه مورد رسیدگی قرار می گیرند.

تجربه نشان داده است که پرونده های این چنینی، نیازمند دقت، تخصص و زمان بیشتری برای رسیدگی هستند، از این رو ساختار و مقررات خاصی برای آنها در نظر گرفته شده است.

ساختار و ترکیب قضات دادگاه کیفری یک

با توجه به اهمیت جرائم مورد رسیدگی، دادگاه کیفری یک با یک ساختار منحصربه فرد و با حضور هیئت قضایی تشکیل می شود. این دادگاه، متشکل از یک رئیس و دو مستشار است. جلسات رسیدگی با حضور حداقل دو عضو از این سه نفر رسمیت می یابد و تمامی تصمیمات، به صورت جمعی و پس از مشورت اعضا اتخاذ می شود. این شیوه رسیدگی، به افزایش دقت، کاهش احتمال خطا و تضمین عدالت در پرونده های حساس کمک می کند و این از نکات کلیدی در فرق دادگاه کیفری یک و دو به شمار می رود.

محل تشکیل دادگاه کیفری یک

برخلاف دادگاه کیفری دو که در هر شهرستان یافت می شود، دادگاه کیفری یک صرفاً در مرکز استان ها تشکیل می شود. با این حال، به تشخیص رئیس قوه قضائیه، امکان تشکیل این دادگاه در برخی از شهرستان های پرجمعیت و دارای نیاز قضایی خاص نیز وجود دارد. این تمرکز جغرافیایی، هرچند ممکن است دسترسی را برای برخی از شهروندان دشوارتر کند، اما به دلیل نیاز به تخصص و امکانات بیشتر برای رسیدگی به پرونده های سنگین، منطقی به نظر می رسد.

ویژگی های خاص رسیدگی در دادگاه کیفری یک

یکی از نکات مهم در فرایند رسیدگی در دادگاه کیفری یک، وجود برخی استثنائات در مراحل اولیه است. برای مثال، در برخی جرائم مانند جرائم منافی عفت، نیازی به تحقیقات مقدماتی در دادسرا نیست و پرونده به صورت مستقیم از همان ابتدا در دادگاه کیفری یک مورد بررسی قرار می گیرد. این امر، نشان دهنده حساسیت و لزوم حفظ حریم خصوصی در این دسته از پرونده هاست.

آگاهی از صلاحیت و ساختار دادگاه های کیفری نه تنها یک مزیت حقوقی است، بلکه به هر شهروندی قدرت می دهد تا در مواجهه با نظام قضایی، با اعتماد به نفس و برنامه ریزی دقیق تری عمل کند و از حقوق خود دفاع نماید. این دانش، نقشی کلیدی در تجربه موفقیت آمیز در هر دعوای کیفری ایفا می کند.

مقایسه جامع: فرق های بنیادین دادگاه کیفری یک و دو

پس از معرفی و تشریح دادگاه های کیفری یک و دو، اکنون زمان آن رسیده است که به طور جامع و تفصیلی، به بررسی فرق دادگاه کیفری یک و دو بپردازیم. این مقایسه به شما کمک می کند تا درک عمیق تری از تمایزات کلیدی این دو مرجع قضایی پیدا کنید و دریابید که هر پرونده ای بر اساس ماهیت خود، چه مسیری را در پیش خواهد گرفت. در این بخش، تفاوت ها در قالب یک جدول مقایسه ای ارائه و سپس به شرح تفصیلی هر مورد پرداخته می شود تا درک کامل تری از این تمایزات به دست آید.

ویژگی	دادگاه کیفری یک	دادگاه کیفری دو
صلاحیت کلی	خاص و انحصاری (جرائم سنگین و مهم)	عام و کلی (عموم جرائم)
نوع جرائم	سلب حیات (قتل عمد)، قطع عضو (سرقت حدی)، حبس ابد، تعزیری درجه 3 و بالاتر، سیاسی، مطبوعاتی	کلاهبرداری، خیانت در امانت، سرقت تعزیری، توهین، ضرب و جرح غیرعمد، تخریب و …
تعداد قضات	یک رئیس و دو مستشار (هیئت 3 نفره)	یک قاضی (منفرد)
محل تشکیل	صرفاً مرکز استان و به تشخیص رئیس قوه قضائیه در برخی شهرستان ها	در مقر هر شهرستان
مراحل اولیه رسیدگی	معمولاً پس از تحقیقات دادسرا و کیفرخواست؛ اما در برخی جرایم (مثل منافی عفت) رسیدگی مستقیم	معمولاً پس از تحقیقات مقدماتی دادسرا و صدور کیفرخواست
مرجع تجدیدنظر	دیوان عالی کشور (به صورت فرجامی)	دادگاه تجدیدنظر استان
حضور وکیل	برای برخی جرایم (مانند قتل) اجباری است و در سایر موارد بسیار توصیه می شود	اختیاری است، اما حضور وکیل متخصص بسیار کمک کننده است

شرح تفصیلی تفاوت ها در صلاحیت

اصلی ترین فرق دادگاه کیفری یک و دو، در حیطه صلاحیت آنهاست. دادگاه کیفری دو، به مثابه یک دروازه گسترده، به بیشتر جرائمی رسیدگی می کند که از شدت و پیچیدگی کمتری برخوردارند. این دادگاه، بار سنگینی از پرونده های روزمره را بر دوش می کشد. در مقابل، دادگاه کیفری یک، با صلاحیت انحصاری خود، تنها به خاص ترین و سنگین ترین جرائم می پردازد. این تقسیم کار، نه تنها برای کارایی سیستم قضایی حیاتی است، بلکه تضمین می کند که پرونده های حساس تر، با دقت و وسواس بیشتری مورد بررسی قرار گیرند. برای یک شهروند، این به معنای آن است که شدت جرم ارتکابی یا اتهامی، بلافاصله نوع دادگاهی را که با آن مواجه خواهد شد، مشخص می کند.

شرح تفصیلی تفاوت ها در ساختار و ترکیب قضات

یکی دیگر از تفاوت های کلیدی، ساختار قضایی هر یک از این دادگاه هاست. دادگاه کیفری دو با حضور یک قاضی تشکیل می شود. این امر، سرعت رسیدگی را افزایش می دهد و امکان رسیدگی به تعداد بیشتری از پرونده ها را فراهم می آورد. اما در دادگاه کیفری یک، به دلیل اهمیت و پیچیدگی جرائم، شاهد حضور هیئت سه نفره قضات (یک رئیس و دو مستشار) هستیم. این ساختار، فرصت مشورت و بررسی جامع تر پرونده از ابعاد مختلف را فراهم می آورد و تصمیم گیری نهایی را به خرد جمعی قضات واگذار می کند. این رویکرد، برای هر شهروندی که درگیر چنین پرونده هایی است، اهمیت دقت و چندوجهی بودن بررسی را برجسته می سازد.

شرح تفصیلی تفاوت ها در محل تشکیل

محل تشکیل دادگاه ها نیز از جمله فرق دادگاه کیفری یک و دو است که بر دسترسی شهروندان تأثیر می گذارد. دادگاه کیفری دو در هر شهرستان تشکیل می شود تا شهروندان بتوانند به راحتی به آن مراجعه کنند. این پراکندگی، بار ترافیک پرونده ها را نیز بین شهرستان ها تقسیم می کند. در حالی که دادگاه کیفری یک، تنها در مراکز استان ها (و به ندرت در برخی شهرستان های خاص) مستقر است. این تمرکز، ممکن است برای ساکنان شهرستان های دورافتاده، نیاز به سفر و تحمل هزینه های بیشتر را در پی داشته باشد، اما به تجمیع متخصصان و منابع در یک مکان کمک می کند تا به پرونده های خاص با کیفیت بالاتری رسیدگی شود. این تفاوت، بر تجربه عملی افراد در پیگیری پرونده های حقوقی شان تأثیر مستقیم دارد.

شرح تفصیلی تفاوت ها در مراحل اولیه رسیدگی

در اغلب موارد، مراحل اولیه رسیدگی برای هر دو دادگاه، شامل تحقیقات مقدماتی در دادسرا و صدور کیفرخواست است. این فرآیند، برای اطمینان از کفایت دلایل و مستندات قبل از ورود پرونده به مرحله دادرسی در دادگاه، طراحی شده است. با این حال، در دادگاه کیفری یک، استثنائاتی وجود دارد. برای برخی جرائم خاص، مانند جرائم منافی عفت، پرونده مستقیماً در دادگاه کیفری یک و بدون نیاز به طی کردن مرحله تحقیقات در دادسرا، رسیدگی می شود. این ویژگی، نشان دهنده ملاحظات خاص قانونگذار در مورد برخی جرائم و تلاش برای حفظ آبرو و حیثیت افراد است.

شرح تفصیلی تفاوت ها در مرجع تجدیدنظر

مرجع رسیدگی به اعتراضات نیز یکی از وجوه تمایز است. اگر رأی صادر شده در دادگاه کیفری دو، مورد اعتراض قرار گیرد، این اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان بررسی می شود. این دادگاه، به عنوان مرجع بالاتر، مجدداً پرونده را بررسی کرده و رأی نهایی را صادر می کند. اما در خصوص آرای دادگاه کیفری یک، مرجع اعتراض، دیوان عالی کشور است. این مرحله که به فرجام خواهی معروف است، بیشتر جنبه شکلی و قانونی دارد و دیوان عالی کشور عمدتاً به بررسی رعایت تشریفات قانونی و مطابقت رأی با موازین شرعی و قانونی می پردازد. این سلسله مراتب، تضمین کننده دقت و صحت در رسیدگی به جرائم سنگین تر است و برای فردی که به دنبال احقاق حقوق خود است، دانستن مسیر صحیح اعتراض، حیاتی است.

شرح تفصیلی تفاوت ها در لزوم حضور وکیل

حضور وکیل در هر دو دادگاه، از اهمیت بالایی برخوردار است، اما در برخی موارد، اجباری می شود. در دادگاه کیفری دو، حضور وکیل اختیاری است، اما به شدت توصیه می شود. یک وکیل متخصص می تواند با دانش و تجربه خود، به بهترین نحو از حقوق موکل خود دفاع کند. اما در دادگاه کیفری یک، برای برخی جرائم بسیار سنگین مانند قتل عمد، حضور وکیل اجباری است. این اجبار، به دلیل حساسیت و پیچیدگی پرونده و مجازات های سنگین احتمالی است تا حقوق متهم به طور کامل رعایت شود. این تفاوت، نشان می دهد که قانونگذار تا چه حد به اهمیت دفاع قانونی در پرونده های مهم تر توجه کرده است.

نقش بی بدیل وکیل متخصص در دادگاه های کیفری

در تمامی مراحل رسیدگی به یک پرونده کیفری، چه در دادگاه کیفری یک و چه در دادگاه کیفری دو، حضور یک وکیل متخصص و با تجربه، می تواند نقطه عطفی در سرنوشت پرونده باشد. بسیاری از شهروندان، به دلیل ناآشنایی با پیچیدگی های قوانین و رویه های قضایی، ممکن است بدون وکیل در جلسات دادگاه حاضر شوند؛ اما تجربه نشان داده است که این تصمیم، می تواند تبعات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. وکیل، نه تنها یک نماینده قانونی است، بلکه یک مشاور امین و راهنمایی متخصص است که می تواند از همان مراحل اولیه تحقیقات در دادسرا، فرد را یاری کند. وکیل با تحلیل دقیق پرونده، جمع آوری مستندات لازم، تنظیم لوایح دفاعی قدرتمند، و حضور فعال در جلسات دادگاه، از حقوق موکل خود به بهترین شکل ممکن دفاع می کند.

به ویژه در دادگاه کیفری یک، که با جرائم سنگین و مجازات های شدید سروکار دارد، حضور وکیل متخصص نه تنها یک توصیه، بلکه برای برخی جرائم یک اجبار قانونی است. یک وکیل کارآزموده در این دادگاه ها، با تسلط بر آخرین تغییرات قانونی، رویه های قضایی و استراتژی های دفاعی مناسب، می تواند تفاوت های بزرگی را در نتیجه پرونده ایجاد کند. حتی در دادگاه کیفری دو نیز، جایی که پرونده ها ممکن است به ظاهر ساده تر به نظر برسند، یک وکیل متخصص می تواند با پیش بینی مسیر پرونده و ارائه دفاعیات مستدل، از محکومیت های ناعادلانه جلوگیری کرده و به احقاق حقوق موکل کمک کند. انتخاب وکیلی که در زمینه مورد نظر تخصص و تجربه کافی دارد، به معنای برداشتن گامی محکم در جهت حفظ حقوق و رسیدن به عدالت است.

نتیجه گیری: درک روشن، مسیر مطمئن

در این مقاله به بررسی فرق دادگاه کیفری یک و دو پرداختیم و دریافتیم که هر یک از این مراجع قضایی، نقش و کارکردی متفاوت در نظام عدالت کیفری ایران دارند. از تفاوت در صلاحیت رسیدگی به انواع جرائم، تا ساختار و ترکیب قضات، محل تشکیل، مراحل اولیه رسیدگی و مرجع تجدیدنظر، همگی نشان دهنده یک تقسیم بنای دقیق و حساب شده برای اطمینان از عدالت و کارایی است. دادگاه کیفری دو به عنوان مرجع رسیدگی به عموم جرائم و دادگاه کیفری یک به عنوان مرجع تخصصی برای جرائم سنگین و حساس، هر یک بر اساس ماهیت و اهمیت پرونده ها، مسیر متفاوتی را برای عدالت در پیش می گیرند.

درک این تمایزات نه تنها برای متخصصان حقوقی، بلکه برای هر شهروندی که ممکن است به هر دلیلی با نظام قضایی مواجه شود، از اهمیت حیاتی برخوردار است. آگاهی از این جزئیات، همچون نقشه ای راهنما، افراد را در پیچ وخم های قانونی یاری می کند و به آنها این توانایی را می دهد که با دیدی بازتر و تصمیم گیری های آگاهانه تر، از حقوق خود دفاع کنند. در نهایت، همراهی با یک وکیل متخصص و با تجربه در هر مرحله از پرونده، چه در دادگاه کیفری یک و چه در دادگاه کیفری دو، می تواند تضمین کننده بهترین نتایج و عبور مطمئن از مسیر دشوار پرونده های کیفری باشد. در صورت نیاز به راهنمایی بیشتر و مشاوره تخصصی در زمینه پرونده های کیفری، می توانید با متخصصان حقوقی مشورت نمایید تا با اطمینان خاطر، گام در این مسیر بگذارید.