تراشه مغزی نورالینک شاهکار جدیدی نیست/ نگرانی از خلاء های اطلاعاتی

محققان:

کاشت تراشه مغزی نورالینک به فرد امکان می دهد که موس کامپیوتر را با ذهن خود کنترل کند، اما این پیشرفت با انتقاد هایی همراه شده است.

به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از نیچر، محققان ادعا می کنند کاشت تراشه مغزی نورالینک برای کنترل مکان نمای رایانه شاهکار نیست و فناوری آن به بیست سال پیش برمی گردد.

ایلان ماسک، موسس شرکت نورالینک (Neuralink)، در هفته ای که گذشت اعلام کرد که نخستین فرد دریافت کننده تراشه مغزی از شرکت فناوری عصبی نورالینک توانسته است مکان نمای رایانه را با ذهن خود کنترل کند. اما محققان می گویند که این شاهکار بزرگی نیست و نگران محرمانه بودن و عملکرد دستگاه هستند.

سَمیر شث (Sameer Sheth)، جراح مغز و اعصاب و متخصص در فناوری عصبی کاشتنی (ایمپلنت) در کالج پزشکی بیلور (Baylor) در تگزاس آمریکا، می گوید: «نورالینک «فقط اطلاعاتی را به اشتراک می گذارد که مایل است ما بدانیم. بنابراین، نگرانی ها اجتماعی زیادی در این خصوص وجود دارد.»

کارکرد تراشه و روش کاشت

ماسک در 29 ژانویه اعلام کرد که نورالینک برای نخستین بار یک رابط مغز و رایانه (BCI) را در مغز انسان کاشته است. نورالینک، که دفتر مرکزی آن در فرمونت کالیفرنیا قرار دارد، سومین شرکتی است که آزمایش های بلندمدت روی انسان را آغاز کرده است.

برخی از رابط های کاشتنی روی سطح مغز قرار می گیرند و میانگین پرتاب نورون ها را به صورت گروهی ثبت می کنند، اما رابط مغزی نورالیک به همراه حداقل دو دستگاه دیگر برای ثبت فعالیت تک تک نورون ها به مغز نفوذ می کند. رابط مغزی نورالینک حاوی 1024 الکترود (بسیار بیشتر از سیستم های قبلی) است که بر روی رشته هایی انعطاف پذیر و نوآورانه چیده شده اند.

این شرکت همچنین یک ربات جراح برای کاشت تراشه خود ساخته، اما تایید نکرده است که آیا از این ربات برای اولین ایمپلنت انسانی استفاده شده است یا خیر. جزییات در مورد نخستین فرد دریافت کننده این تراشه نیز بسیار کم است و بر اساس آگهی جذب داوطلب برای کاشت تراشه نورالینک فقط همین قدر می دانیم که افرادی که در اثر شرایط خاص از گردن به پایین فلج هستند «ممکن است واجد شرایط باشند».

فناوری نورالینک قدیمی است

ایلان ماسک در هفته ای که گذشت در رسانه اجتماعی اکس (توییتر سابق) اعلام کرد: «به نظر می رسد داوطلب بهبودی کامل پیدا کرده و هیچ عارضه بدی نداشته است و می تواند مکان نمای موس رایانه را فقط با فکر کردن به اطراف حرکت دهد.».

اما برای محققانی که روی فناوری های عصبی کاشتنی کار می کنند، این دستاورد بسیار ناچیز است. بولو اجیبوی (Bolu Ajiboye) محقق رابط های مغز و رایانه در دانشگاه کیس وِسترن ریزرو (Case Western Reserve) در آمریکا می گوید: «کنترل مکان نما توسط ذهن انسان چیز جدیدی نیست و اولین انسانی که ایمپلنت رابط مغز و رایانه را با قابلیت بلندمدت دریافت کرد، در سال 2004 توسط مکان نمای رایانه را با ذهن خود کنترل کند و حتی پستانداران غیرانسان برای مدت طولانی تری توانستند این کار را انجام دهند.»

اجیبوی می افزاید: همچنین برای دستیابی به این شاهکار به داده های تک به تک سلول های عصبی نیازی نداریم. رابط مغز و رایانه که شرکتی به نام سینکرون (Synchron) در نیویورک آن را ساخته است با قرار گرفتن در داخل یک رگ خونی در مغز فعالیت گروه هایی از سلول های مغز را ثبت می کند و اطلاعات آن را برای کنترل مکان نما روی صفحه کامپیوتر به کار می گیرد و حتی دستگاه های ساده تری وجود دارند که با قرار گرفتن روی سر می توانند کنترل اولیه مکان نما را انجام دهند. 

خلاء اطلاعات

سیستم الکترود های کاشتنی که با تلاش تیم های دانشگاهی توسعه یافته است به افراد فلج کمک می کند تا دست ها و بازو های رباتیک خود را حرکت دهند و با افکارشان ارتباط برقرار کنند. کنترل مکان نمای رایانه توسط ذهن نیز می تواند به افراد فلج کمک کند تا استقلال و عملکرد را خود تا حدودی به دست بیاورند. محققان منتقد می گویند ایلان ماسک در حال تقلید از همین فناوری است، ولی، چون اطلاعات زیادی از کار او در دسترس نیست، اطمینان از دانسته ها را دشوار می کند.

اولویت اصلی محققان ایمنی بیماران است و تاکید دارند که هم تراشه کاشتنی و هم روش جراحی باید برای بیمار ایمن باشد. با این همه، دانشمندان از پیشرفت های انجام شده هیجان زده هستند و امیدوارند شرکت های بیشتری به پیشرفت در این زمینه ادامه دهند.